روزهای بلند تابستان برای محک زدن صبر ما نزدیک می شوند.روزهای گرم مرداد با شکوهی هرچه تمام تر از راه می رسند..آهای متولدین ماه های میم.مردادی ها تولدتان مبارک.اما من هیچ وقت دوست نداشتم مردادی باشم.دلم نخواسته چون مرداد ماه هر سال کلی گرما زده می شوم..یخ در دستانم ذوب می شود.تمام لباس هایم به تنم می چسبد.یک موقع هایی هست که حتی گرمازدگی هم عنوان مناسبی برای این همه بی رمقی نیست.حالت بد میشود..آفتاب زیبایی هایت را نقره داغ می کند.لب هایت خشک می شود.تمام هوس هایت تبخیر میشود و فقط دلت یک تشت آب خنک می خواهد و یک سایه..که بنشینی در خنکایش و حرارت پاهایت را با همه خستگی اش ببخشی به آبی آب..این ها همه شدنی است.برای همه آدم ها وجود دارد.هیچ وقت نمی پرسی چرا برای من؟ چرا اینقدر گرم میشوم..اما یک وقت هایی هست که نه آفتاب می تابد و نه روی آسفالت های داغ قدم میزنی که پوستت بسوزد.مواقعی که تمام پوستت به استخوان می چسبد و نه لباس های نخی ات به تن.دلت می خواهد یک آن بایستی و های های گریه کنی.درست در چنین لحظاتی است که نه یک تشت آب که تمام آب های جهان هم نمیتوانند کوره تنت را خنک کنند.گر می گیری نه از حرارت روزهای تکراری تابستان که از درد های نکبت بار زندگی ات..همه اش در سوز و گدازی نه از تعریق مفرط که از ناملایمت های بی پدر مادر روزهایت..احساس می کنی بوی تعفن محاصره ات کرده نه از بوی گند عرق...که وقتی اسپری هم نمی تواند کاری کند آن وقت است که دیگر مطمئن می شوی کار از جای دیگری خراب است..می فهمی زندگی و حوادث پرتمتراقش کاری با تو نکرده که به این راحتی ها دلت آرام گیرد و اثراتش را محو و نابود کنی ..همه اش قرص.همه اش شب بیداری.همه اش فشار.دیگر کار به جایی میرسد که مخ تخیلت سوت جنون می کشد..بعد در این همه گرمی و حرارت به تابستان فکر می کنی..به روزهای گرم و کسل کننده اش که هیچ کسی نیست بعدازظهرهایت را با او تقسیم کنی..و به درد هایی که بر طولانی شدن روز می افزاید..میدانی باید باور کنیم که روزهای بلند تابستان برای محک زدن صبر ما نزدیک می شوند.روزهای گرم مرداد با شکوهی هرچه تمام تر از راه می رسند..آهای متولدین ماه های میم.مردادی ها تولدتان مبارک..
* وقتی تو نمی نویسی به یه جای دنیا بر میخوره..!
* لپ تاپم گارانتی بود...ببخشید دیرتر از موعد آمدم...همین بودنتان برای من اغواکننده بود در تمام این مدت.سپاس...