گذشتند.یکایک روزهایی که در گوشم خواندند شراب را باید خورد..و تمام ساعت هایی که تنها تنها باید مست بود ..باید به تنهایی مست بود و رویای دو نفره بافت..گذشتند یک به یک ساعت به وقت دلتنگی های حیاط بغض آلود ولیعصر...تمام هق هق ها تمام دردها و درد ها و درد ها.گذشتند و به روشنی صبح بیداری رسیدند.حالا باید هشیار بود..و نخورده مست شیدا..حالا وقت آن رسیده که به صبح تجلی و نو ظهور امروز صبحانه مفصل لوندی و دلدادگی تعارف زد بعد از زفاف آن همه تخیلات عقیم..نوبتی هم که باشد نوبت شعر است و ودکا با طعم قـــــــــــــاف..اصلا بیایید مشاعره کنیم.بیایید شاعر شویم..بیایید دل بدهیم و قلوه بگیریم .من تمام مردان عالم را حریف می گیرم..تا مشاعره چشمانش کنیم و آن وقت ببینید چه طور همه حافظ های عالم کم می آورند صورتی دیوانه وار لب هایش را..!! همین یک شب را بیایید و تمام شعر هایمان را بریزیم روی هم و آن وقت رها ببینید چه طور می توانم مکاشفه کند خمار نگاه های عصرگاه رسول احساسش را!! بیایید دل هایتان را پروانه کنید و با من همراه شوید..تا یک خط نور بسراییم برای قرص ماه تخیل..همین یک شب را مردانگی کنید و کنار رها بمانید..الفبای شیدایی را به قلبش زخمه زنید و مراقبش باشید که از لبه نیاز نیفتد به پرتگاه حادثه ها وقتی از چشم ها رخ می گیرد .بگذارید فقط به شانه های مردانه تان نگاه کندو یاد کتف عاطفه یوسف بیفتدکه چه اندازه اجابت بود..بگذارید دست های شما را زیر ذره بین احساسات بگذاردو یاد از آن روزهایی کند که شب پره انگشتان احساس لای موهایش تاب می خوردو وسوسه اش می کرد که طره ناز کند رها.و هوا را زندگی کند زیر نجوای تنهایی نور...بیایید تا رها امشب برایتان از ناب ترین انگور ساعت هایش بنویسد خط به خط ..
و حالا از سر خط می نویسم که اگر تمام آب های جهان خلاصه شوند نه خواهند توانست چشم هایش را تعبیر به حق نمایند..نگار من نور است..خورشید است..هواست..با گونه هایش که مانوس شوی کعبه ات زمینی میشود..شیفته اش که میشوی موعد آن میرسد که تمام شاهکار آفریدگار را به رخت کشد با نازهایش..مهربان است مثل خدا..اصلا خود خدا است دست هایش..مگر نه اینکه خداوند حبل الورید شد؟مگر نه اینکه نزدیکتر از من به من است..بین ما خداست..خداست..من خدایم را این چنین دوست داشته ام.
+وقتی تو نمی نویسی..به یک جای دنیا بر میخوره...!