تو انقدر تنبلی که حتی زحمت خواندن این پست را به خودت نمی دهی

گورپدر همه آدم هایی که حواسشان نه به شما و نه به هیچ کس دیگری نیست.برای خودتان زندگی کنید.برای خودتان بنویسید.برای خودتان لباس بپوشید.برای خودتان دیوانه بازی دربیاورید.چه کار دارید که فلانی شما را دید یا نه؟اصلا آدم باید خیلی ضعیف باشد که خودش را با ریتم آدم های (بیمارذهن)اطرافش همگن کند.شد،شد.نشد هم نشد.به جهنم که طرف رفته توی فاز خودش که...مگر همه ما مشکلات خودمان را نداریم؟مگرخودمان هزارتا گره و بدبختی توی زندگی مان نیست که مجبوریم تنها تنها غصه اش را بخوریم؟خسته شدم از بس ناز آدم هایی را کشیدم که آدمیت خودشان هم فراموششان شده!مردم از بس سکوت کردم،کوتاه آمده،لبخند تصنعی زدم."الو!فلانی...الو سلام..خوبی؟...نیستی؟"..بعد فلانی با یک خمیازه کش دار تحویلت بدهد که"هستیم.تو خوبی؟" به درک.اصلا هزار سال خوب نباش.خسته شدم از بس زنگ زدم گفتم"ما هنوز دوستیم.ما همیشه برای هم دوستان خوبیم.یاد ما هم بیفت"بعد طرف لبخند خرکی تحویلت دهد که "شما نمیشمارید"و هزار چرت و پرت کلیشه.اگر فکر می کنی من از آن آدم هایی هستم که عقده sms های تو را دارم و تمام مدت چشمم به گوشی خشک می شود که تو یاد من باشی باید بگم نه جانم.فقط کاش من از همان روز اول می دانستم چیزی از آداب دوستی به گوشت نخورده.اینکه کسی بی دلیل حالت را بپرسد..بی دلیل بهت محبت کند.راستی نکند آدم باید به کسی بدهکار باشد که دوستش بماند؟ چه قدر وقت می برد آدم روز تولد دوستش به جای اس ام اس زنگ بزند بگوید"تولدت مبارک" هان؟چه قدر؟به تو هم می گویند دوست؟راست راستی چند نفر از شماها اگر شماره تلفن مرا داشتید به جای کامنت اس ام اس می زدید؟هان؟ این آدمها با همه مجازی بودنشان انقدر مرام و معرفت داشتند که چون دستشان به همین وبلاگ می رسید به اندازه همین قدر هم محبت شان را نشان دادند.تو چی؟انقدر معرفت نداشتی به جای کامنت همان یک اس ام اس را بزنی.بعضی وقت ها واقعا باور می کنم آدم ها،مجازی شان شیک تر است،تا بهشان نزدیک که می شوی.همین که اجازه کشف شدنت را بهشان می دهی یادشان می رود تو هم یک آدمی مثل همه آدم های دیگر.متنفرم ازینکه وقتی می آیی میس کالم را روی گوشی ات میبینی مثل بز exit گوشی ات را میزنی و دو روز بعد که اتفاقی مرا در فلان جا دیدی یا شنیدی طوری وانمود می کنی که انگار نه انگار آداب معاشرت فراموشت شده بود که خودت تماس بگیری..شاید یکی آنطرف گوشی دارد می میرد.شاید به کمک تو احتیاج دارد.شاید زنگ زده تو را...همه این واژه ها را علی رغم میل باطنی ام ردیف کردم تا بگویم کسانی که لیاقت دوستی را ندارند بهتر است خود به خود خط بخورند.من دوستان تازه وارد با مرامم را با همه مجازی بودنشان بیش تر دوست می دارم تا تویی که هفته به هفته نمیدانی در چه حالم.از امروز طوری زندگی می کنم که خودم دوست داشته باشم.بی خیال تو و همه خاطرات لعنتی ات. تمام