آدم ها از دور قشنگ ترند.
آدم ها ناشناخته شان خوب است.آدم ها شایستگی کشف شدن از سوی شما را ندارند.حیف چشم های پرفروغ شما برای واکاویدن آدم های ناشناس در تاریکی شب.مراقب خودتان باشید.مراقب خودم باشم.هیچ کسی ارزش اینکه به خاطرش از روحیات خودم بزنم را ندارد.باید وحشی باشم.بدرم.بخورم.بتیغــم.به من چه که فلانی دلش می شکند.به جهنم.اخلاقیات زر مفت میزند می گوید مراقب باش "روحیه آدم ها خیلی خیلی ارزش دارد".مثل بقیه باشم؟مثل بقیه می شوم.(راجع به این قضیه اصلا تحلیلی ننویسید اعصاب امروزم زیاد طبیعی نیست)آدم ها را باید از دور نگاه کرد.مثلا می شود گذاشتشان توی شیشه و اسم شان را گذاشت مردان نمکی بعد هعی از پشت شیشه وراندازشان کرد.آدمند دیگر/گونه ناشناخته یک گیاه نایاب فلان جزیره دور افتاده که نیستند/آدمند.موجودی دو پا با عدسی های رنگی و جنسیت هایی مختص خودشان.هیچ کدامشان هم با دیگری فرق نمی کنند.فقط یکی از یکی بی خیال تر؛ حواس پرت تر.من فکر می کنم آدم قبل از هر کشفی باید خودش را مکاشفه کند.خودش را پیدا کند.حالا گیرم که یکی از من و شما سرتر هم پیدا شد که چه؟تا وقتی خودت را نشناخته باشی ؛چیزی عوض نمی شود.می پرسید چه طور؟ساده است؛مادامیکه شما قابلیت ها و فایل های خالی تان را نشناخته باشید امکان جایگزینی وجود ندارد.وقتی هنوز نمیدانید پنتیوم چندید چه طور می خواهید ویندوزتان را ارتقا دهید؟سبک موسیقیایی ات را عوض کن.خط مطالعاتی ات را از نو بساز.دایره دوستی هایت
را معاوضه کن.دانسته هایت را سبک سنگین کن یک سری هاشان را بریز دووور. برای
آوردن اطلاعات جدید مغزت را انبارگردانی کن که چه؟که فلانی فکر میکند تو
فلان جور نمیتوانی باشی؟به درک.آدم باش.تو تو تو تو تو بهترینی.خب؟همانطوریکه خودت دوست داری باشی.همانطوریکه تا قبل این بودی.روی خودتان وقت بگذارید.اصلا تمام منابع در دسترس تان را برای پیشرفت (و نه حیف و میل و تن پروری)خودتان به کار گیرید.شما مختارید تا دنیا دنیاست از زندگی لذت ببرید و از خودتان و پتانسیل هایتان بههههترین را بسازید(با رعایت چارچوب های انسانی) چرا خودتان را وقف آدم های معمولی ایی می کنید که هنوز خودشان هم به این باور نرسیده اند که خیلی خاص اند؟اینطوری صحبت نکن.تند حرف نزن.ملاحظه کن.صبور باش.قانع باش.درک کن.هیچ چیز
نخواه.اصلا نخواه.لال شو.که چه؟که فلانی روحیاتش آسیب میبیند؟خب ببیند.تو کجای این قصه ایی؟تو اصلا آدمی؟تو نیازی داری؟توقعات تو کدام بود؟هیچ چیز؟پس برای چه وارد این رابطه شدی؟هان؟مریض بودی؟خیلی خب اگر قرار است همه فداکار از دنیا بروند من یکی شما را
اساسا دعوت می کنم "به زندگی
بدون دوست داشتن".به اینکه اگر کسی را دوست نداشته باشید خیلی خوشبخت ترید تا
اینکه کسی را دوست داشته باشید که...(خودتان بهتر می دانید).به اینکه عاشق خودرویتان نشوید.یا لپ تاپ.یا کتاب..حتی وابسته خرگوشتان هم نشوید.از همه چیز رها باشید(چیز) یه خودتان بیایید.زندگی کنید.از زیبایی های خودتان عشق کنید.با خودتان حال کنید.یادتان باشد "هیچ چیزی با ارزش تر از شما آفریده نشده".تمام این کارها را انجام بدهید.زندگی تان را بکنید.ولی یادتان باشد که
آدم ها از دور قشنگ ترند...