هیچ وقت دخترتون رو وادار به انجام کاری که دلش نمی خواد نکنید.هیچ وقت در مضیقه نگذاریدش.هیچ وقت بهش نگید که تنها با اومدن به خونه شما در زمانیکه بهش احتیاج دارید میتونه دوست داشتن واقعی اش رو ثابت کنه.اون دختر وقتی محکوم به بد گمانی و چشم و گوش بسته بودن میشه, که این چایی خوردن های دونفره براش تعریف نشده میتونه تا مرز جنون پیش بره..شما نمی تونید بفهمید چه قدر براش سخته...نمی تونید باور کنید چه قدر دوست داره در آرامش..دور از هیاهو چشم هاتون رو ببوسه..برای یه لحظه به خودتون بگید اگه اون در همه صدها موردی که قبل از شما براش پیش اومده به این چایی خوردن ها و ساعت های خلوت تن می داد الان دیگه چیزی برای افتخار کردن شما وجود نداشت که"اوی من دست نخورده است" باور کنید که خود شما هم نوادر رو به دم دست بودن ترجیح میدید..اینطور نیست؟
+ همه ما میدونیم توی یه خونه خالی میتونه بین من و او هیچ اتفاقی نیفته ولی منوط بر اینکه من دوستش نداشته باشم...اما اگه عاشقش باشی چی!خودتون قضاوت کنید...شما باشید می تونید؟