دختر بودن.دخترانگی را حس کردن معنی لطیف دوست بودن حس خارق العاده ایی است.دختر که باشی،می توانی حس کنی خیلی چیزها را توی خودت.زنانگی ات که دوستت شود خود به خود پیدا می شود خیلی از عاطفه ها در درونت.پسر بودن به تو این امکان را می دهد که درک کنی تمام ابعاد یک "زن " را و گاهی حتی دلتنگ چیزهای نداشته ات شوی.برای اینکه احساس کنی،برای اینکه نیاز را احساس کنی لازم نیست "همه چیز تمام"باشی،همین قدر که بدانی "خیلی زیبایی" برای عاشقی کردن کافیست.دختر که باشی،دختر خانه که باشی،شب که می شود می نشینی روی تختت خط میکشی یک خط دیگر روی تقویم بالای تختت را که چند شب دیگر گذشت؟و چند روز دیگر باقی است،نفس عمیق می کشی و آهسته با خودت مرور می کنی...دست ها..دست ها..لب ها..پسر بودن به تو این امکان را می دهد که نیاز کردن را تمرین کنی،یاد بگیری "باید برای به دست آوردن" تلاش کنی،حتی اگر شده ناز بخری.دوست باشی.از غرورت کم کنی و به جایش ع.ش.ق بدهی.حس بگیری...هرچه قدر هم که خشک باشی،بی روح باشی،ذهنت درگیر درس باشد یا توی بوتیک های درجه یک قبل از ظهر جامانده باشی،دختر که باشی این موقع های شب دراز می کشی روی تخت و با خودت مرور می کنی...چشم ها..چشم ها...پاها.دست خودت نیست توی دخترانگی ات گاهی بین هزارتا رویای ساده و مبهم،توی افکار نه چندان مغزپخت ات به جایی می رسی که روی یک لحظه در ذهنت چشم هایت را زوم می کنی روی آغوش امن اش،حس اش می کنی،خوب میپزی اش توی ذهنت بعد رویش میخ می شوی،و برای چند لحظه لبخندی عمیق تمام پهنای صورتت را پر می کند.پسر که باشی می توانی همه این ها را احساس کنی.و با تمام ابعاد خوب خوبش زندگی.می توانی سرشار از انگیزه شوی..می توانی دست هایش را بگیری و دنیایت را از نو بسازی..حتی وقتی احساس می کنی حواسش پرت روزمرگی های دیگر است،شاید "او" خواب باشد،شاید "شیفت" باشد.شاید از تو و شهر تو "دور" باشد یا حتی نیم ساعت پیش با او بحث کرده یاشی اما "حس " اش کنی،احساس کنی لبخندش را کم داری.دختر یا پسر فرقی نمی کند،آدم که باشی،انسانیت که داشته باشی،می توانی یکی را پیدا کنی برای خودت که تمام این حرف ها را برایت خلاصه کند توی بودنش،هرطوری هم که باشی "دوستــ خوب" که باشی می توانی تمام این کلمه را نفس بکشی و روی همین عکس خوایت ببرد.فقط یادت باشد دوست که باشی؛تمام دنیا،چشم هایش..چشم هایت..چشم هایش..
و دیگر هیچ.